10 jaar geleden is de man en papa van deze 3 fantastische vrouwen overleden…
Marion schreef na het boetseren dit mooie gedicht dat alles zegt.
10 jaar.
Onze handen hebben samen vorm gegeven.
Op welke wijze het gemis in ons leven is verweven.
10 jaar geleden dat je ons zo plotseling verliet.
Met nog zo’n mooie gezamenlijke toekomst in het verschiet.
Een bloemenlint, golvend over het bolwerk van het leven
Met diepte- en hoogtepunten die ons vorm hebben gegeven.
Maar gedragen door een onbeschrijfelijk mooie liefdespracht
Met hartjes van liefde als basis voor onze girlpowerkracht…..
Werden moeilijke tijden toch weer gekeerd
En waren er toch veel mooie momenten die uiteindelijk hebben getriomfeerd.
Bloemen en planten, waar ook jij zo van hield, in al zijn pracht
De kleuren en de geuren, die ook nu vaak het gemis verzacht.
Die ene gele vlinder, fladderend en ons steeds volgend op ons levenspad.
Symbool voor jou, jij die ons zo lief had….
Aan de hemel schitteren al die sterren met zoveel licht
Boetserend met onze handen, werden zo alle herinneringen weer verlevendigd.
De kern van onze herinneringen aan jou, zit echter verscholen in het midden van deze levensbol,.
Een kloppend hart voor jou. vol warmte en licht, zo ontzettend betekenisvol.
